گفت وگو با حسن فرهنگی٬ داستان نویس و منتقد
کتونی چینی
داستان نویس ایرانی با «جلسه داستان» غریبه نیست. او برای ارائه و اصلاح
اثرش نیاز به مخاطبی دارد که بر چم و خم های داستان نویسی آشنا باشد و
نقاط ضعف و قوتش را تشخیص دهد. او از نخستین روزهای نشستن در این نشست ها
شرکت داشته و امروز هم دارد. چه بسیار نویسندگان تازه کار که در این جلسات
به اشتباه راهنمایی شده اند و به بیراهه رفته اند و چه بسیار کسانی که
ناامید در نیمه راه بازمانده اند. اما «کارگاه آموزش داستان نویسی» پدیده
یی نوظهور است. از عمر این کارگاه ها یکی دو دهه بیشتر نمی گذرد و به همین
دلیل بسیاری بر سر مفید بودن یا نبودن شان اختلاف دارند.در همین راستا گفت
وگویی داشتیم با حسن فرهنگی که تا چندی پیش یکی از همین کارگاه ها را
اداره می کرد. فرهنگی برای ادبیاتی ها نویسنده یی نام آشناست که همواره در
تلاش برای خلق گونه های بکر داستان نویسی است. از او تاکنون آثاری چون «زن
ها شبیه هم می خندند»، «لیلی بهانه ناگزیر»، «خاطرات عاشقانه یک گدا» و...
منتشر شده است و هم اکنون نیز کتابی در نقد «کلیدر» محمود دولت آبادی با
عنوان «بازخوانی خشونت پذیری زنان ایرانی» در دست انتشار دارد.
گفت وگوی کتونی چینی با دکتر محمدعلی الستی، نویسنده و پژوهشگر؛
دکتر محمدعلی الستی، پژوهشگر، نویسنده، مدیر پژوهشکده مطالعات انسانی و
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی تهران است. الستی 19 سال است که در
دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی کشور تدریس می‌کند. او تاکنون دو کتاب «روابط عمومی در 14 گفتار» و «گفت وگوی رادیو» را منتشر کرده
و «جامعه‌شناسی روابط عمومی» را در دست انتشار دارد.
الستی همچنین مقاله‌های علمی، تخصصی و کاربردی بسیاری در حوزه‌های
مطالعات ارتباطی، جامعه‌پژوهی ارتباطات، تحلیل رسانه‌ها، نشانه‌شناسی و
روابط عمومی منتشر کرده است.